Ανακοίνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σχετικά με τις αντιδράσεις για τη συγκυρία πραγματοποίησης του Πανοράματος Ομοφυλοφιλικών Ταινιών στη Μεγάλη Εβδομάδα
http://www.filmfestival.gr/tributes/1999-2000/homosexual/index.html
Επιθυμία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπως καταδεικνύει η πετυχημένη πορεία του τα τελευταία χρόνια, είναι να προσφέρει πάντα στο κοινό του ένα πολύπλευρο πρόγραμμα, πλούσιο σε ανανεωτικές προσεγγίσεις και ριζοσπαστικές κατευθύνσεις, άμεσα συνδεδεμένο με τις πολιτιστικές και κοινωνικές διαφοροποιήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Επιθυμία του Φεστιβάλ είναι να φέρει κοντά στο κοινό της Ελλάδας δημιουργούς και δημιουργίες, σχολές και καλλιτεχνικές εκφράσεις, ποιοτικά ερεθίσματα και περιθωριακές φωνές, που συχνά εκτοπίζονται από τα καθιερωμένα κυκλώματα.
Στο πλαίσιο αυτό ανέλαβε και φέτος, μαζί με το σωματείο Σύμπραξη κατά της ομοφυλοφιλίας, με τη συνεργασία του Γερμανικού Ινστιτούτου Γκαίτε και της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, τη διοργάνωση του 2ου Πανοράματος Ομοφυλοφιλικών Ταινιών. Αντιμετώπισε το Πανόραμα ως μια καθαρά καλλιτεχνική εκδήλωση, που θα συμβάλει στη διεύρυνση των κοινωνικών οριζόντων και στην αλλαγή της οπτικής, με την οποία αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.
Ωστόσο, μετά την εκδήλωση αντίδρασης για το χρόνο διεξαγωγής του Πανοράματος – μέρος του συνέπεσε με τις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας – το Φεστιβάλ αποφάσισε τη μείωση των ημερών του αφιερώματος, ούτως ώστε να ολοκληρωθεί πριν τη Μεγάλη Δευτέρα.
Το πρόγραμμα προβολών του κινηματογραφικού αφιερώματος, θα πραγματοποιηθεί τελικά στις 21 – 23 Απριλίου.
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ
Το τρίο
Σκηνοθεσία: Χερμίν Χούντγκεμπουρτ. 1997, 97′
Ο Τσόπελ και ο Καρλ είναι ζευγάρι εδώ και πολύ καιρό. Η Λίζυ, κόρη του Τσόπελ, καρπός ενός “ετεροφυλοφιλικού ιντερμέτζο”, ζει μαζί με τους δύο άνδρες. Όλοι μαζί αποτελούν Το Τρίο. Ζουν σε τροχόσπιτο και κερδίζουν λεφτά ως τσαντάκηδες. Όταν ο Καρλ σκοτώνεται σε ατύχημα, αλλάζουν όλα. Η Λίζυ θέλει τον Ρούντολφ, αλλά και ο Τσόπελ. Ως Κεφαλή της οικογένειας, αυτός θα το ξεκαθαρίσει αμέσως: “Καμιά ανάμιξη σωματικών υγρών μέσα στην ομάδα”…
Ένας ουρανός γεμάτος αστέρια
Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας. 1995, 20′
Εννέα μικρές ιστορίες ενός φορέα του Aids. Ο γιατρός, ένας πρώην εραστής, η μητέρα και μια ευχή: “να ζήσεις”.
Μην ξεχνάς πως θα πεθάνεις
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Μποβουά. 1995, 121′
Θα μπορούσε να είναι το alter ego του Λόρδου Βύρωνα, αλλά πρόκειται μόνον για τον Benoit, έναν φοιτητή, γόνο μικροαστικής οικογένειας που ετοιμάζεται να πάρει πτυχίο στην Ιστορία Τέχνης. Όταν τον καλούν να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, καταλαμβάνεται από τρόμο και αποφασίζει να ζητήσει απαλλαγή από την στράτευση, δηλώνοντας τοξικομανής και ομοφυλόφιλος. Μέσα από τυχαία γεγονότα ανακαλύπτει ότι είναι φορέας του HIV (Aids). Η αντίδρασή του είναι βίαια και βρίσκεται μπλεγμένος με την αστυνομία, τα ναρκωτικά και τον υπόκοσμο…
Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά
Σκηνοθεσία: Πάνος Χ. Κούτρας. 1999, 103′
Γύρω στο έτος 2000, ένα τρομερό γεγονός συνταράζει την Αθήνα: ένα τεράστιο κομμάτι μουσακά εμφανίζεται στους δρόμους της πόλης, σκορπίζοντας τον πανικό και το θάνατο. Όλοι αναρωτιούνται γιατί, πού, πώς και για πιο λόγο. Κανείς δεν μπορεί να βρει μια απάντηση. Ο φιλόδοξος υπουργός περιβάλλοντος, η γυναίκα του που κάνει χρήση ναρκωτικών, ο νέος διευθυντής του Αστεροσκοπείου, η υπέρβαρη κοπέλα του, αλλά και η νευρωτική δημοσιογράφος του ΗΙ!ΤV θα ξεκινήσουν, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, να συναντήσουν την τρομερή αυτή μάζα, σε μια Αθήνα έρημη, μια πόλη σε κατάσταση πολιορκίας…
Ευτυχία
Σκηνοθεσία: Τοντ Σόλοντζ. 1998, 139′
Η Κάη, η Τζέϊν και η Τζόη είναι αδελφές. Και οι τρεις τους αντιμετωπίζουν συνεχώς προβλήματα. Έτσι, η συνεσταλμένη Κάη δεν μπορεί να βρει έναν κατάλληλο άνδρα. Κάνει παρέα με έναν θαυμαστή της που είναι βαθιά προσβεβλημένος, έναν κλεπτομανή ρώσσο ταξιτζή και επιπλέον έχει και τις ειρωνίες των αδελφών της. Αλλά και αυτές δεν έχουν ευτυχισμένη ζωή: η Τζέϊν, παρά τις επιτυχίες της ως συγγραφέας, είναι σεξουαλικά απογοητευμένη, ενώ ο άνδρας της Τζόη αποκαλύπτεται ως παιδεραστής που αποπλανά τον φίλο του γιου του…
Η υιοθεσία
Σκηνοθεσία: Μάρθα Μεζάρος. 1975, 90′
H Κάτια, μια σαραντάρα χήρα, εργάτρια σε ένα εργοστάσιο, ζει μόνη της σ’ ένα σπίτι έξω από μια μικρή πόλη. Ο ερωτικός της δεσμός με έναν παντρεμένο φτάνει σε αδιέξοδο, όταν επίμονα του ζητά να κάνουν παιδί, αλλά αυτός δεν συγκατατίθεται. Αποξενωμένη, χωρίς άλλες ανθρώπινες επαφές, ελπίδα και δύναμη, η Κάτια γνωρίζεται με μια ανήλικη νεαρή, τρόφιμο ενός αναμορφωτηρίου, που της ζητά να νοικιάσει ένα δωμάτιο στο σπίτι της. Η σχέση μεταξύ των δύο γυναικών αιωρείται ανάμεσα στον έρωτα και τη φιλία. Mια σχέση όπου αναδύονται τα συναισθήματα της μητρότητας και της παιδικότητας, της κατάκτησης, της ζήλιας, του πάθους και της αγάπης.
Ανάσα
Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας, 1998, 23′
Tέσσερα αποσπάσματα, ένας αποχαιρετισμός στον εραστή, στη μητέρα, στην ανάσα, που αφήνει πίσω μια ποιητική μέθεξη πάνω στο θέμα της θλίψης, του θανάτου και του έρωτα.
Αμερικανός
Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας. 1999, 23′
Ο Τόνυ, ένας έλληνας μετανάστης, έρχεται στο Σαν Φρανσίσκο κυνηγώντας το “άλλο” αμερικανικό όνειρο. H ταινία κέρδισε το Β’ Βραβείο Μυθοπλασίας στο Φεστιβάλ της Δράμας.
Aimee & Jaguar
Σκηνοθεσία: Μαξ Φέρμπερμπεκ. 1998, 124′
Βερολίνο 1943/44. Στον κυκεώνα του πολέμου, των βομβαρδισμών και των διωγμών, δύο γυναίκες βιώνουν ένα παθιασμένο έρωτα. Για τη μια, παντρεμένη, μητέρα τεσσάρων παιδιών, θα είναι η αποφασιστική εμπειρία της ζωής της. Για την άλλη, που ως εβραία και μέλος παράνομης οργάνωσης απειλείται διαρκώς, η αγάπη αυτή θα σημάνει ταυτόχρονα και ελπίδα ζωής και επιβίωσης… Aργυρές Άρκτοι Φεστιβάλ Bερολίνου 1999 για καλύτερη ηθοποιία.
Τροπικό δέρμα
Σκηνοθεσία: Κρις Νιούμπι. 1995, 93′
Ο Χάρρυ δραπετεύει από την επιφανειακή συμπεριφορά και την αγριότητα των ομοφυλοφιλικών χώρων διασκέδασης, όπου κυριαρχεί ο υπερτονισμός του ρόλου της ομορφιάς και της νεότητας. Ο ίδιος, όμως, έχει στο πρόσωπο ένα εκ γενετής λεκέ σε σχήμα της Μαδαγασκάρης. Ο Χάρρυ γνωρίζει τον ομοφυλόφιλο Φλιντ που είναι κάποιας ηλικίας και οι δυο τους εγκαθίστανται σε ένα αγροτικό σπίτι…
Lesbian Blues
Σκηνοθεσία: Χριστιάνα Λαμπρινίδη. 1998, 50′
Βίντεο της ομώνυμης θεατρικής παράστασης που ανέβηκε στον Τεχνοχώρο στην Αθήνα. Παρουσιάζει έναν διεκδικητικό λόγο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για της ομοφυλόφιλες γυναίκες στην Ελλάδα. Ένα ρήγμα στην σιωπή του λεσβιακού πολιτισμού. Κέρδισε το Bραβείο Polar Bear Prize στη Στοκχόλμη.
Το άλλο μισό
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ιορδάνογλου, 1999, 60′
Η διαφορετική ερωτική συμπεριφορά εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί ένα θέμα ταμπού για την πλειονότητα των κατοίκων της χώρας μας. Το ντοκιμαντέρ ανιχνεύει στοιχεία της ομοφυλοφιλικής ταυτότητας και των προκαταλήψεων που την περιβάλλουν. Προσωπικές συνεντεύξεις και λογοτεχνικά κείμενα προσεγγίζουν τον “άλλο” δίπλα μας. Άραγε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι είμαστε όχι μόνον διαφορετικοί, αλλά και μοναδικοί;
Κοντά στον παράδεισο
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιάνναρης. 1995, 90′
Ο Άγκελ είναι καταχρεωμένος, η Αντρέα είναι οικοδέσποινα σε τηλεοπτικό παιχνίδι, αλλά παρ’ όλ’ αυτά η καριέρα της βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και ο τρίτος της παρέας, ο Χάρρυ, είναι βουλευτής του Εργατικού Κόμματος, αλλά ήδη οι σεξουαλικές του προτιμήσεις έχουν αρχίσει να τραβούν την προσοχή του κόσμου. Το τρίο της ταινίας ζει στο σημερινό Λονδίνο και περιφέρεται από πάρτι σε πάρτι. Εκεί συναντούν τον Σην, ένα νεαρό που δεν προλαβαίνουν να γνωρίσουν καλά, γιατί μετά το πάρτι το πτώμα του καταλήγει στον Τάμεση.
Ευτυχώς που δεν είσαι γυναίκα
Σκηνοθεσία: Γκαμπριέλ Αγκιόν. 1988, 90′
H ταινία είναι μια κομεντί που είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία στην Γαλλία. Ο κόσμος των γκέι και των ντραγκ κουίνς έχει τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες αγωνίες, μεγαλύτερη μοναξιά και περισσότερη ανάγκη κατανόησης από ότι ο κόσμος των στρέιτ…
